Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego realizuje projekt Statystyka muzeów. Jego celem jest dostarczenie kompleksowej wiedzy na temat polskiego sektora muzealnego. Niniejsza publikacja stanowi zbiór analiz badawczych dokonanych na podstawie danych z gromadzonych w czasie pierwszych lat realizacji projektu
Z wielką przyjemnością oddajemy w Państwa ręce pierwszy numer nowej serii wydawniczej Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów zatytułowanej Statystyka muzeów. Ukazujące się w jej ramach publikacje stanowić będą cykliczne podsumowanie projektu o tym samym tytule. Zawartość wydawnictw składać się będzie z raportów eksperckich przygotowanych na podstawie danych statystycznych, a także graficznie opracowane dane z analizowanego roku. Mamy nadzieję, że seria Statystyka muzeów stanowić będzie ważne źródło informacji i wsparcie w Państwa codziennej pracy.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Distinctio magni vitae impedit! Iure quibusdam delectus modi voluptas nisi! Harum, pariatur!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Eum fugit nisi animi ipsam veritatis voluptatibus, molestias in laborum reiciendis voluptatem eaque vel voluptate fuga pariatur vitae exercitationem ipsa maiores cupiditate placeat. Eum atque perferendis autem commodi necessitatibus, possimus. Eius, voluptas.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Quas, libero, earum! Nostrum at accusantium odio minus sunt architecto tenetur maxime deserunt harum perspiciatis ipsa, culpa illo, quia ut laborum nemo consequuntur facilis qui nobis! Excepturi error, pariatur aspernatur minima.
Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego realizuje projekt Statystyka muzeów. Jego celem jest dostarczenie kompleksowej wiedzy na temat polskiego sektora muzealnego. Niniejsza publikacja stanowi zbiór analiz badawczych dokonanych na podstawie danych z gromadzonych w czasie pierwszych lat realizacji projektu
Wybrane zagadnienia z zakresu ochrony muzeów i zbiorów przed pożarem to, moim zdaniem, udana próba podjęcia tematu związanego z szeroko pojmowaną ochroną przeciwpożarową w obszarze muzeów i obiektów zabytkowych. W szczególności, kiedy mówimy o dziedzictwie narodowym, ochrona przeciwpożarowa będzie kojarzyła mi się przede wszystkim z zapobieganiem, prewencją, a w ostateczności gaszeniem pożaru czy reagowaniem. W obecnych czasach wiedza na temat ochrony przeciwpożarowej wprowadza nas w zupełnie nowy wymiar, świat zaawansowanych technologii, skomplikowanej elektroniki, symulacji komputerowych, wiedzy z zakresu konstrukcji, automatyki, teorii rozwoju pożaru, chemii, fizyki i innych dziedzin wymagających profesjonalnej wiedzy.
Jednym z najważniejszych zadań statutowych Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów jest wyznaczanie i upowszechnianie standardów w zakresie bezpieczeństwa zbiorów publicznych. Wskazywanie kierunków działań w tej niezmiernie ważnej sferze działalności muzeów wymaga systematycznej pracy diagnostycznej, realizowanej na podstawie rzetelnych danych pozyskiwanych z muzeów. W 2013 roku, dokonując przeglądu dostępnych w tej materii opracowań, doszliśmy w zespole Instytutu do wniosku, że nie powstał jak dotychczas raport, który obejmowałby w sposób kompleksowy stan infrastruktury polskich muzeów.
Artykuły zawarte w tomie stanowią próbę opisu i interpretacji bogatego, wieloaspektowego, rozmaicie motywującego i fascynującego zjawiska kulturowego, jakim było kolekcjonerstwo na ziemiach polskich w długim wieku XIX. Różnie zogniskowane i prowadzone z różnorodnyhc perspektyw badawczych studia przekonują o znacznym symbolicznym, politycznym, społecznym i estetycznym potencjale powstających wówczas zbiorów.
Edukacja muzealna w Polsce. Sytuacja, kontekst, perspektywy rozwoju. Raport o stanie edukacji muzealnej w Polsce.
Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex.
Z radością przekazujemy w Państwa ręce trzeci tom Biblioteki Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów – polskie wydanie europejskiego podręcznika Lifelong Learning in Museums wydanego we Włoszech w 2007 r. jako podsumowanie badań prowadzonych pod tą samą nazwą. W opracowaniu polskiej wersji wykorzystano późniejszą publikację – niemiecki podręcznik z 2010 r., zaktualizowany i rozszerzony przez Deutscher Museumsbund.
Książka na tele obrazu kulturowego wielonarodowościowej metropolii przemysłowej jaką była Łódź w Europie końca XIX w., prezentuje kolekcje artystyczne łódzkich przemysłowców. Napisana na podstawie badań archiwalnych, krytyki źródeł oraz zestawienia dzieł o fabrykanckiej proweniencji stanowi próbę rekonstrukcji losów kolekcji, postaw ich właścicieli i ujawnia wielopłaszczyznowość zjawiska kolekcjonerstwa burżuazji wielkoprzemysłowej w epoce rodzącej się nowoczesności.
Nasza publikacja stanowi rezultat konferencji "Kolekcjonerstwo polskie XX i XXI wieku" zorganizowanej przez Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika i Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" w Toruniu (21-22.11.2014). Dzięki tym dwóm instytucjom wytworzył się tu poważny ośrodek badań naukowych i artystycznych analiz dotyczących kolekcji i jej twórcy.
Przewodnik powstał w oparciu o materiały Prelegentów przygotowane specjalnie do szkoleń z zakresu organizacji wystaw w muzeum, które Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów zorganizował w roku 2012 r. Szkolenie to, organizowane w 4 edycjach w roku 2012 cieszyło się dużym zainteresowaniem muzealników i reprezentujących inne, „paramuzealne” instytucje organizujące wystawy. I choć wzięło w nich udział ponad 100 osób, to tylko w części udało nam się zaspokoić potrzeby środowiska muzealniczego. Z tego powodu w roku 2013 zaplanowaliśmy dodatkowe 2 edycje tego szkolenia, w którym zamierzamy także dokonać drobnych korekt i modyfikacji uwzględniających opinie, wskazówki i potrzeby uczestników zawarte w ankietach ewaluacyjnych.
Krótki przewodnik dotyka wszystkich poruszanych przez Prelegentów dotychczasowych edycji szkolenia „Gość niepełnosprawny w muzeum” oraz uszczegóławiających temat warsztatów „Tworzenie audiodeskrypcji”, które odbywały się w ramach oferty Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Zdajemy sobie sprawę, iż objętość broszury dość radykalnie ogranicza możliwości wyczerpania tematu, dlatego skupiliśmy się na tych zagadnieniach, które w codziennej pracy muzealnika wydały się najistotniejsze. Zainteresowanych wiedzą poszerzoną, czy możliwie pełną, wypada nam zaprosić do lektury stron internetowych prowadzonych przez współpracujące z nami organizacje pozarządowe, na których znajdą z pewnością znacznie więcej szczegółowych materiałów i odnośników.
Zarządzanie zbiorami to proces ogniskujący całą aktywność muzeów. Obejmuje bowiem wszystkie czynności wykonywane na rzecz owej "esencji" każdego muzeum, jakim są jego zbiory - ze wstępu. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów przygotował kolejną publikację w ramach serii wydawniczej Szkolenia, która omawia kluczowe kwestie dotyczące zbiorów muzealnych jak m.in. pozyskiwanie, ewidencjonowanie czy inwentaryzację.
Pomimo przeprowadzenia znacznych inwestycji i zmian organizacyjnych, nadal w zakresie bezpieczeństwa skansenów jest wiele do zrobienia. Uporządkowania wymaga dokumentacja organizacyjno-ochronna i pomocnicza oraz ewidencja zabytków. W celu zapewnienia kompleksowej ochrony przeciwpożarowej konieczne jest kontynuowanie rozbudowy i modernizacji systemów wykrywających, gaszących i innych urządzeń wymaganych w ochronie przeciwpożarowej, stałe szkolenie personelu dozoru zagród, chałup, ekspozycji czasowych, imprez plenerowych oraz nadzorowanie i kontrolowanie ich pracy. W zabezpieczeniach budowlano-mechanicznych należy dążyć do ukierunkowania prac w stronę zabezpieczenia indywidualnego eksponatów oraz ograniczenia bezpośredniego dostępu do izb i innych pomieszczeń z eksponatami w sposób jak najmniej uciążliwy dla zwiedzających. Ponadto ochronę indywidualną miejsc i zbiorów powinny wspomagać zabezpieczenia elektroniczne, np. CCTV. Nadal istnieje potrzeba intensyfi kowania prac związanych z kompleksowym ogrodzeniem obszarów i właściwym (funkcjonalnym) oświetleniem obiektów oraz utrzymywania infrastruktury techniczno-zabezpieczeniowej w należytym stanie poprzez okresowe, terminowe przeglądy i naprawy.
Prezentowana broszura jest kolejnym wydawnictwem serii ABC propagującym materiały ze szkoleń realizowanych przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Główną przesłanką do organizacji spotkań z przedstawicielami muzeów z zakresu przepisów prawa i wymaganej dokumentacji na przełomie 2014/2015 roku była nowelizacja rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie zabezpieczania zbiorów muzeum przed pożarem, kradzieżą i innym niebezpieczeństwem grożącym ich zniszczeniem lub utratą.
Przygotowanie do pracy na stanowisku opiekuna ekspozycji staje się sprawą istotną i pilną, między innymi z uwagi na coraz bardziej ambitne, czasami trudne w odbiorze wystawy (stosowanie różnych, nowoczesnych środków techniki przekazu, prezentacji), oraz w ostatnich latach znaczny wzrost liczby osób odwiedzających muzea, w tym obcokrajowców. Ponadto nasze muzea w coraz większym stopniu umożliwiają dostępność gościom niepełnosprawnym.
Oddajemy w Państwa ręce ósmą broszurę z serii Szkolenia Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów – tym razem poświęconą edukacji w muzeum. Publikacja jest podsumowaniem cyklu trzech szkoleń dotyczących edukacji w różnych typach placówek: muzeach sztuki współczesnej, muzeach-rezydencjach oraz muzeach wielooddziałowych i interdyscyplinarnych. Oczywiście, materiały z trzech szkoleń nie wyczerpują tematu edukacji w muzeach, a są jedynie podsumowaniem trzech odmiennych doświadczeń, które wynikły z pomysłu szkoleń skierowanych do różnych typów muzeów.
Proweniencja to wedle definicji sformułowanej w Kodeksie Etyki ICOM dla Muzeów: „pełna historia przedmiotu, zawierająca także informacje o dziejach tytułu prawnego do niego, od czasu jego wytworzenia lub odkrycia, dzięki której można ustalić jego autentyczność i stan własnościowy”.
Postanowiliśmy opublikować praktyczny zbiór informacji dla tych wszystkich, którzy zechcą rozpocząć proces porządkowania procedur związanych z opieką konserwatorską nad zbiorami w swoich instytucjach. Zebrane w nim informacje są swoistym ABC dla tych wszystkich zarządzających muzeami czy opiekunów zbiorów, którzy nie zatrudniają konserwatorów, a odczuwają potrzebę organizacji profesjonalnej opieki nad zbiorami. Skupiliśmy się na podstawowych zagadnieniach, od których należy zacząć systematyczną opieką konserwatorską – opisaliśmy zatem zasady sporządzania dokumentacji stanu zbiorów konserwatorskiej, magazynowania i przemieszczania obiektów w muzeum, także w przypadku ich wypożyczeń. Pewnym novum jest tekst p. Janusza Czopa, dotyczący zarządzania klimatem w muzeach- propozycja elastycznej polityki związanej z klimatem w muzeum, która jest jednak dla zborów bezpieczna. Wierzymy, że dla tych instytucji, które nie zatrudniają zawodowych konserwatorów, wskazówki zawarte w niniejszym opracowaniu okażą się przydatne i nietrudne do codziennego stosowania.
Muzea techniki, w porównaniu do pozostałych, posiadają najbardziej interdyscyplinarne zbiory związane z działalnością człowieka. Ich wyróżnikiem jest między innymi skala eksponatów. W kolekcjach odnajdujemy zarówno mikroskopijne przedmioty, będące wytworem nanotechnologii naszych czasów, jak i największe eksponaty muzealne, na przykład okręty czy całe linie produkcyjne. Ich zbiory są prezentowane i przechowywane w budynkach tradycyjnie kojarzonych z muzeami, jak i w wielkokubaturowych budynkach postindustrialnych, co już samo w sobie wskazuje na charakter muzeum. Co więcej, nierzadko są to także muzea wielkoobszarowe, z okazałymi wystawami plenerowymi. Dodatkowo, zbiory eksponowane są nie tylko statycznie, ale też dynamicznie, często w przestrzeni publicznej poza siedzibą muzeum. To tylko niektóre cechy charakteryzujące muzea techniki, pokazujące, ile wysiłku muszą włożyć muzealnicy i organizatorzy, by zapewnić należyte bezpieczeństwo zbiorom, zwiedzającym i pracownikom.
Niniejsza publikacja jest drugą częścią broszury z numerem 2/2013 poświęconej gościom niepełnosprawnym w muzeum. Tym razem skupiliśmy się na potrzebach publiczności z bardzo szeroko rozumianymi niepełnosprawnościami intelektualnymi. Uczestnicy kolejnych edycji szkolenia Gość niepełnosprawny w muzeum wielokrotnie zwracali nam uwagę, że najliczniejszą grupę gości niepełnosprawnych w instytucjach kultury stanowią właśnie osoby z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Podkreślali także, że do pracy z tymi osobami najtrudniej jest się przygotować – ze względu na różnorodność reakcji tych osób, typów dysfunkcji, dużą specjalizację terapeutów i stowarzyszeń zajmujących się włączaniem w aktywne życie osób z niepełnosprawnością intelektualną. Odpowiadając na to zapotrzebowanie, wraz z Fundacją Kultury bez Barier, rozpoczęliśmy poszukiwania osób i instytucji, które zechcą nam pomoc w przygotowaniu i poprowadzeniu szkolenia dla pracowników muzeów. Efektem niniejszych starań jest publikacja, którą Państwu przekazujemy.
Broszura „Zasady postępowania z obiektami zabytkowymi na podłożu papierowym” jest pierwszym w serii poradników z zakresu konserwacji wydanych przez NIMOZ wspólnie i z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie. Broszura jest praktycznym przewodnikiem dla konserwatorów i opiekunów zbiorów, systematyzującym wiedzę na temat metod i technik ochrony zasobów materialnych muzeów. Istotnym komponentem broszury są wyniki prac badawczo-naukowych, które weryfikują informacje i dostarczają obiektywnej wiedzy pożytecznej dla podejmowanych przez opiekunów zbiorów decyzji. Wreszcie, last but not least, mogą być ważnym elementem standaryzującym opiekę nad zbiorami dla poszczególnych kategorii obiektów. Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, konserwatorom, badaczom i wszystkim osobom zaangażowanym w powstanie tej publikacji serdecznie dziękujemy.
Oddajemy w Państwa ręce drugą broszurę z serii „Ochrona zbiorów”, która jest efektem współpracy Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów z Muzeum Narodowym w Krakowie. Choć krótka, jest ważnym, bo bodaj pierwszym przedsięwzięciem, którego celem jest próba określenia optymalnego poziomu wahań temperatury i wilgotności w pomieszczeniach, w których przechowywane są obiekty wrażliwe. Zadania opracowania takich parametrów podjęli się specjaliści z Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Warszawie i naukowcy z Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN im. Jerzego Habera w Krakowie. Ich wyniki prezentujemy w niniejszej publikacji. Znajdziecie w niej Państwo informacje o rzeczywistych warunkach przechowywania zbiorów w największych polskich muzeach, analizy efektywności różnych strategii kontroli klimatu oraz zalecenia dot. sterowania systemami klimatyzacyjnymi w celu optymalizacji kosztów jej działania w stosunku do uzyskanej klasy klimatu wewnątrz budynku. Wierzymy, że wiedza potwierdzona badaniami, pozwoli wybrać właściwą strategię zarządzania klimatem, która nie tylko zmniejszy ryzyko uszkodzenia obiektów, ale również nie narazi muzeum na ponoszenie kosztów niewspółmiernie wysokich w stosunku do osiąganego stopnia ochrony kolekcji. Broszurę „Zarządzanie klimatem w muzeach: ochrona zbiorów i energooszczędność”, podobnie jak pierwszą z serii NIMOZ i MNK – „Ochrona obiektów na podłożu papierowym” wysłaliśmy pocztą do wszystkich muzeów, które mają statut, bądź regulamin uzgodniony z Ministrem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, licząc na ich życzliwe przyjęcie i z nadzieją na ich użyteczność w codziennej pracy.
Postanowiliśmy opublikować praktyczny zbiór informacji dla tych wszystkich, którzy zechcą rozpocząć proces porządkowania procedur związanych z opieką konserwatorską nad zbiorami w swoich instytucjach. Zebrane w nim informacje są swoistym ABC dla tych wszystkich zarządzających muzeami czy opiekunów zbiorów, którzy nie zatrudniają konserwatorów, a odczuwają potrzebę organizacji profesjonalnej opieki nad zbiorami. Skupiliśmy się na podstawowych zagadnieniach, od których należy zacząć systematyczną opieką konserwatorską – opisaliśmy zatem zasady sporządzania dokumentacji stanu zbiorów konserwatorskiej, magazynowania i przemieszczania obiektów w muzeum, także w przypadku ich wypożyczeń. Pewnym novum jest tekst p. Janusza Czopa, dotyczący zarządzania klimatem w muzeach- propozycja elastycznej polityki związanej z klimatem w muzeum, która jest jednak dla zborów bezpieczna. Wierzymy, że dla tych instytucji, które nie zatrudniają zawodowych konserwatorów, wskazówki zawarte w niniejszym opracowaniu okażą się przydatne i nietrudne do codziennego stosowania.
"Skóra w obiektach muzealnych" to kolejny zeszyt z serii „Ochrona Zbiorów”, powstałej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie przy wsparciu Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Tym razem autorzy postanowili skoncentrować się na obiektach ze skóry i pergaminu. Jest to bardzo duża grupa zabytków, które łączy wszechstronny i powszechnie dostępny materiał, z jakiego je wykonano. Zabytki ze skóry można spotkać w niemal wszystkich rodzajach kolekcji muzealnych – od bibliotek do zbiorów etnograficznych. Są wśród nich zarówno obiekty pełniące funkcje dekoracyjne, jak i przedmioty codziennego użytku.
Niniejsze wydawnictwo zostało przygotowane przez konserwatorów dzieł sztuki z Muzeum Narodowego w Krakowie zgodnie z międzynarodowymi standardami, dobrymi praktykami w naszym i wielu innych muzeach, a przede wszystkim z wykorzystaniem wieloletnich osobistych doświadczeń w dziedzinie bezpiecznego obchodzenia się z obiektami muzealnymi. Chociaż ze względu na rodzaj opisywanej działalności broszura kierowana jest przede wszystkim do pracowników muzeów i instytucji kultury, to oczywiście przedstawione w niej zasady i zalecenia powinny być stosowane przez wszystkich, którzy dotykają dzieł sztuki i innych cennych obiektów. Najważniejsze, aby cały czas pamiętać, że każdy obiekt – bez względu na to, czy jest w magazynie, na ekspozycji, czy też jest jakkolwiek przemieszczany – może zawsze ulec uszkodzeniu, a naszym obowiązkiem jest minimalizować to ryzyko w każdej sytuacji.
Oddajemy w Państwa ręce kolejne wydawnictwo z serii Ochrona Zbiorów, którego treść odbiega od schematu poradnika prezentowanego w poprzednich zeszytach z tej serii. Tym razem postanowiliśmy zaakcentować kwestie technologiczne. W pracy konserwatora niejednokrotnie zadajemy sobie pytania, jak coś zostało zrobione, jakich narzędzi używał wykonawca. Czasami stan zachowania obiektu pozwala rozwikłać tajniki konstrukcji, innym razem wnioskujemy per analogiam. Niekiedy musimy sięgać po nowoczesne metody badawcze i o ile odpowiedzą one na pytania jakościowo-ilościowe, o tyle informacji o tym, jak funkcjonował warsztat, jakich narzędzi używano i w jaki sposób przygotowywano materiały, pozostaje szukać w źródłach pisanych. Wiedza nie tylko zaspokaja naszą ciekawość. Dzięki niej możemy również stwierdzić, czy dane uszkodzenie ma związek z technologią, a jeśli tak, to jakie kroki należy podjąć, aby zapewnić obiektowi lepszą ochronę.
Niniejsza publikacja powstałą w oparciu o materiały przygotowane przez pp. Monikę Drelę i Iwonę Gredkę na seminarium, które odbyło się w maju 2014 r. we Wrocławiu, a które dotyczyło praw autorskich w działalności muzeów. Temat praw autorskich w działalności muzeów wywołuje niemałe emocje i rodzi różnice interpretacyjne. Odnosi się to zarówno do działalności muzeów „na styku” z innymi osobami, czy podmiotami, jak również dotyczy samego „wnętrza” instytucji muzealnej. W tym swoistym krótkim kompendium Autorki artykułów dokonują przeglądu najważniejszych zagadnień i dzielą doświadczeniami własnymi, które mogą być o tyle przekonywające, że poza gruntowną znajomością przepisów prawa i literatury, to poparte także Ich praktycznym doświadczeniem prawniczym.
Publikacja przedstawiająca działalność NIMOZ w latach 2011-13
Metoda zarządzania ryzykiem w obszarze dziedzictwa kulturowego polega na ocenie zagrożeń naszego zasobu dziedzictwa i podjęciu możliwie najbardziej efektywnych działań w celu ich zmniejszenia z wykorzystaniem dostępnych środków finansowych i innych zasobów. Pozwala ona na optymalne podejmowanie decyzji z zakresu prewencji konserwatorskiej i maksymalne wykorzystanie zasobów w działaniach na rzecz ochrony dziedzictwa przez nadanie priorytetu największym zagrożeniom. Staraniem Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów oraz Muzeum Narodowego w Krakowie powstało tłumaczenie na język polski podręcznika prezentującego metodę zarządzania ryzykiem w obszarze dziedzictwa kultury opracowaną przez Kanadyjski Instutut Konserwacji (CCI), ICCROM i Holenderski Instytut Dziedzictwa Kultury (ICN). Podręcznik jest skierowany do wszystkich osób uczestniczących z procesie zarządzania zasobami dziedzictwa i ich ochroną. Zachęcamy do zapoznania się z Podręcznikiem, który jest dostępny do ściągnięcia w pliku Pdf w dwóch wersjach – wygodnej do przeglądania na ekranie komputera i dostosowanej do wydruku na drukarce. (Opcje drukowania: Dopasuj, Orientacja pozioma, Odbij wg krótkiej krawędzi, Drukowanie po obu stronach)
Vademecum zabezpieczenia obiektów sakralnych to książka w całości poświęcona zagadnieniom związanym z ochroną obiektów sakralnych przed przestępczością i pożarem. Opracowanie jest skierowane przede wszystkim do osób duchownych oraz osób zajmujących się bezpieczeństwem obiektów sakralnych. Książka jest tak skonstruowana, że można ją czytać wyrywkowo, zapoznając się z wybranymi, szczególnie interesującymi zagadnieniami. Całościowe potraktowanie tematyki ochrony zabytków sakralnych daje możliwość pełnego i obiektywnego spojrzenia na wszystkie związane z tym problemy. W publikacji poruszono min następujące zagadnienia: Przestępczość w obiektach sakralnych Istniejący stan zabezpieczenia obiektów sakralnych Zabezpieczenia obiektów sakralnych przed przestępczością Ochrona obiektów towarzyszących (domy parafialne, plebanie, kancelarie i inne) Pożar-największe niebezpieczeństwo dla obiektów sakralnych Działania prewncyjne Normy postępowania w sprawach sztuki kościelnej wydane przez Konferencje Episkopatu Polski
The National Institute for Museums and Public Collections, with support from the Ministry of Culture and National Heritage, are pursuing The Project Museum Statistics. It is intended to become a comprehensive source of knowledge about the state of the Polish museum sector. This publication presents a collection of reports with analyses of data collected over the first three years of the project.
Z wielką przyjemnością oddajemy w Państwa ręce pierwszy numer nowej serii wydawniczej Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów zatytułowanej Statystyka muzeów. Ukazujące się w jej ramach publikacje stanowić będą cykliczne podsumowanie projektu o tym samym tytule. Zawartość wydawnictw składać się będzie z raportów eksperckich przygotowanych na podstawie danych statystycznych, a także graficznie opracowane dane z analizowanego roku. Mamy nadzieję, że seria Statystyka muzeów stanowić będzie ważne źródło informacji i wsparcie w Państwa codziennej pracy.
